Luang namtha, Laos

12-10-2014

Om 02.30 u kom ik aan in luang namtha in een verlaten gebied op een busstation. Het is donker. Een tuktukrijder komt naar me toe om te vragen of ik een ritje wil naar het hostel dat tien kilometer hiervandaan ligt. Ik ontmoet ook een meid, uit Oostblok dat dezelfde richting op moet als ik en voor een goede prijs rijden we naar het centrum van het dorpje. Ik word afgezet bij het hek dat gesloten is en begin hard te rammelen aan de deur waarop een vriendelijke man uit een nabijgelegen huis verschijnt, mij de sleutel geeft van de tweepersoons kamer en weer gaat slapen. In de tuktuk heb ik de volgende dag afgesproken om te kijken wat de trekkingen inhouden en ook voor een goede prijs mee te gaan.
Ik slaap tot 11.00 en bij het postkantoor ontmoet ik haar, ben haar naam even vergeten, samen met een Engelse. We ontbijten eerst bij een klein, restaurantje en geven allen onze wensen aan en maken een plan voor wat we willen vragen aan de jungleorganisator.
De komende dagen, zover we in luang namtha zijn eten we bij hetzelfde restaurantje. Volgens ons als wat autistisch...
De volgende dag zullen we vanuit een voor ons goede organisatie een trekking volgen van twee dagen waarbij we zullen slapen in een akavillage.
Voor nu huren we een fiets om de omgeving te verkennen en om langs villages te fietsen. Het is wederom mooi weer, Tussen de 25 en 30 graden. We hebben een kaart mee en go with de flow.
We fietsen langs dorpjes. De kleur is ligt hier tussen saharageel en roze. De huizen zijn gebouwd op palen en je ziet nauwelijks steen maar bamboe, bomen, gedroogde bladeren.
De vrouwen en mannen vertoeven zich rond het huis. Lachende kinderen in gescheurde kleren verwelkomen ons lachend. Ze gaan graag op de foto en poseren voor je waarna ze graag de foto bekijken.
De vrouwen houden zich veel bezig met het snijden, koken van de maaltijd. In ik verzeker je, ze kunnen heerlijk koken!!!!
We fietsen zo'n vier a vijf uur. Onderweg leren we elkaar kennen.
Het Engels meisje heeft een hoop pech gehad tijdens haar reis. Haar creditcard was geblokkeerd in Vietnam, haar pinpasfraude gestolen, iPad gestolen, een blaasontsteking en pijn in haar benen van het lopen. Het frappante was dat ze dit alles lachend zei. What else can i loose. Ze moest naar Thailand om een nieuwe pas aan te vragen, in Thailand kreeg ze te horen dat haar pas naar haar huis was gestuurd. Geen geld, niets, toch is ze aan geld gekomen via haar moeder en n nieuwe pas. De andere meid, uit Oostblok had al tin jaar reiservaring, haar lust en leven was reizen. Ze kon over bijna niets anders praten dan alle landen waar ze geweest was en dat weren er veel.... Ik vond het fijn tips t horen maar vond t ook fijn zelf uit te zoeken hoe t werkt. Zo alleen op pad. Ik kreeg alleen weinig kontakt met de laotiaanse bevolking en ik heb van haar geleerd hoe dat moet. De belangrijkste twee woorden in Laos zijn sabaidee en kap chai lalai. Sabaidee betekent goedendag, wordt ook voor tot ziens gebruikt. Kap chai lalai betekent bedankt. Deze twee woorden hoor je de hele dag door klinken. Bij alles dat je krijgt zeg je kap chai lalai. Dankjewel. Wanneer we laotianen zagen riepen we sabaidee. Deze riepen lachend sabaidee terug. Een eerste kontakt. Erg waardevol.
Weer terug etn we in het restaurantje en gaan vroeg slapen. Ik slaap met de oostblokse in 1 kamer. Dat scheelt weer.
Volgende dag vroeg op.

13-10-2014
Vandaag de eerste dag van de trekking. We zijn met de Engelse, de oostblokse en ook een Duitse meid sluit zich bij onze groep aan. Met ons vieren en de gids, een aardige goedlachse lao. Ik heb hem de hele tocht, beide dagen gezien met een brede glimlach op zijn gezicht, alles goed en vriendelijk. We gaan eerst de markt op om eten voor vanavond te halen. Veel groentes onder parassollen. Ik zie alleen vrouwen eten verkopen. Werijden met de tuktuk naar de bosrijke plek waar we de tocht beginnen. De laojungle. Er is een smal pad overwoekerd met boemen en struiken. Af en toe stoppen we zodat de gids ons eetbare planten kan aanwijzen. De haram massala, zaden, ook de korst van de tigerbalsem boom wrijf ik over mijn benen. Het ruikt echt naar tigerbalsem. Dus hier komt dat vandaan! We stijgen over smalle paden, dalen af naar de rivier die we meerdere malen oversteken met een pad door de rivier van stenen waar je overheen loopt. En natuurlijk gaat dat niet zonder natte voeten. Ik glijd een paar keer uit over een steen en vervolgens besluit ik maar gewoon door de rivier naar de overkant te lopen. Het geeft niet!Het water komt tot je enkels. Er zijn vogelgeluiden te huren, overigens zien we maar 1 slang van zo'n twee meter die niet gevaarlijk blijkt te zijn. Het is een rode slang. Op ons eigen tempo lopen, dalen, klimmen we, trekken ons aan bomen omhoog, verzurende benen. Een hardlooptrainingen is er niets bij. Haha. We lunchen in de bergen . Sir, onze gids maakt stoelen van bladeren. Ook de tafel bestaat uit bladeren die op de grond liggen. In bananenbladeren is rijst. Op de tafel is een mengsel van tomaten puree met peper en knoflook. Overigens zit in iedere maaltijd peper verweven.heerlijk zweten. Er is een gekookte aubergine mengsel, groentes en vleesmengsel. We eten met onze handen. Met je ene hand pak je de rijst, stickyrice, daarmee pak je de groentes. Het is werkelijk heerlijk. Sir heeft het zelf gemaakt. Dus het is niet zo dat alleen de vrouwen koken, ook de mannen kunnen hier goed koken hoor! Als ik sir de naam van alle mannen mag geven. Niemand klaagt, dit is wat we willen. Het lopen dus...ja en het eten.We lopen vijf uur. Dan komen we na aan in de akavillage. Het is er weer sahararoze. Sir geeft ons een instructie voor we het dorp binnengaan. We mogen alleen mensen fotograferen wanneer we dit gevraagd hebben, de kinderen willen graag. Erwordhier geloofd in de dierenspirit waarbij geofferd wordt. Helaas maken we geen offering mee. Ik zie een man met twee levendekippen gedragen aan hun nek, het avondeten?De gids groet een aantal akabewoners. Hij laat ons houten huisjes zien. Deze staan op palen. Ze zijn gemaakt door jongemannen. Vlak voordat de mannen volwassen worden maken ze een klein houten huisje van zo'n twee bij een meter. Anderhalve meter hoog. Deze staan op palen van zo'n drie meter hoog. Met een houten trappertje kun je omhoog klimmen. Soms wordt er een vrouw in het huisje uitgenodigd. Wanneer ze een man zijn komen ze naar beneden. De vrouwen wassen zich met ontblote borsten. De vrouwen die getrouwd zijn kun je herkennen aan de hoofdband die ze dragen versierd met steentjes. Er lopen veel kids rond. Hij komt hier dagelijks en neemt ons mee naar onze slaapplek. Een huis met een kamer van Riet. Er liggen matten en dekens. Hier kunnen we met ons allen slapen. De groep gaat het dorpje in. Ik ben moe en slaap wat. Intussen maakt sir het eten klaar. Vlakvoor het eten is de groep terug en maken we ons even klaar voor het eten. De kinderen komen. We leren ze in Engels tellen, een liedje, buiten lopen biggetjes rond, ze slurpen aan de vuile pannen en borden.
Tijdens het eten komen de kinderen. Ze kijken toe hoe we eten. We zitten op lage houten krukjes rond een tafel. We eten weer rijst met aubergine, tomatenprut, verschillende groentes. Heel gezond en niet vet. We blijven aan tafel, ook na het eten. Het is donker, 19.00u. De fles laowhiskey komt op tafel. Een hele goedkope whisky, goed weg te gieten. Om de beurt, in ons theeglas date gebruikten om de thee te drinken tijdens de maaltijd krijgen we een beetje. De kinderen lachen bij iedere at die we nemen. Ik maak een foto met mijn iPad en direct heb ik 10 kinderen om me heen staan. Ze willen al mijn foto's zien van de reis, zelf uitproberen hoe je een foto maakt en vinden het bereinteressant. De whisky fles gaat leeg tot n bodempje. We slapen alledrie heel rot en staan de volgende dag weer vrolijk op.

14-10-2014
Vandaag slapen we uit tot 09.00u. Iedereen heeft rot geslapen en is steeds wakker geweest. Desondanks, er is weer veel te lopen vandaag en na een heerlijk ontbijt, soep met groentes, pakken we onze spullen en gaan weer op weg. We bedanken de kinderen, de bewoners. Vandaag zal de tocht minderwaardig zijn dan de dag ervoor en daar ben ik dankbaar voor.!!!
We klimmen minder hoog en dalen minder diep. De natuur daarentegen is mooier. Prachtig al dat groen. Ik geniet met volle teugen. In plaats van dat ik steeds naar de grond kijk waar ik mijn voeten zet, kan ik meer om me heen kijken. Weglopen en lopen. Over weggetjes van maximaal 20 centimeter breed met een steile afgrond. Ik ben niet bang, wel voorzichtig. Ben inmiddels goed getraind en geniet. Een man uit het akadorpje loopt mee en blijft bij ons tot de lunch. Weer veel groentes, rijst, vlees. Heerlijk. Dan nog een twee uur lopen en we komen aan bij de weg. Voor delaqtste keer de rivier over, een meer horizontaal pad, de laatste bomen...

We gaan terug. Nog even langs de markt waar alle groentes in kleuren. Ik koop een fles water, mijn absoluut dagelijkse benodigdheid.

Terug naar het hostel en eten in onze vaste restaurant. Nog even op WiFi in ons hostel. De Engelse vertrekt al na het eten naar luang prabang, de Duitse zeg ik in het hostel gedag, wellicht dat ik haar nog in luang prabang tegenkom, ze gaat op apenstaartje en de oostblokse en ik nog 1 nacht in het hostel. Ik maak mijn tas klaar voor de volgende dag en neem een douche en ga slapen.
De oostblokse zal naar Thailand gaan voor een tiendaagse meditatie.

De volgende ochtend vertrekt mijn bus vroeg naar naam khua.