Tiger leaping gorge, , shangri- la China
Blijf op de hoogte en volg kirsten
15 September 2014 | China, Shangri-La
Vandaag staan we vroeg op om in de bus te gaan. Om 10.00 u komen we aan bij het begin van de gorge. Je kunt ook doorreizen naar de middel of THE gorge, wij beginnen bij het begin en gaan op weg naar Tina's guesthouse, THE middel part.
We krijgen een routebeschrijving mee en beginnen we aan de klim. De temperatuur is al hoog, ik denk al 25 graden, doch in de bergen is een klein verkoelend briesje. Wat is het plan, we proberen in 1 dag in Tina's guesthouse te komen. Vandaar zal ik met de bus naar shangrilila reizen en de rest zal het tweede gedeelte van de tocht voortzetten en vervolgens eindigen in shangrilila. Shangrilila is een Tibetaans dorpje dat een jaar terug voor dertig procent is afgebrand.
De klim is geen effen klim met een mooi aangelegd pad. De klim gaat over losliggende stenen. We lopen in een groep en ik merk dat ik dat niet prettig vind. Ik loop liever alleen en wil de stilte van de bergen horen en voelen, van het uitzicht genieten, dat lukt minder als ik praat. En ook de gesprekken vind ik niet boeiend: " in Holland you can buy weed . " " really?" " yeah really."" In out country you come into prison" " really" " really". " this is THE tiger teaping gorge, do you know why?" " no" " because there was a tiger walking" " really?" " really". Ik vind het heerlijk alleen te lopen. Het is rustig in de bergen. Op n mooi punt stop ik waar ik wacht op de groep. Ik liep voorop. Vanuit het punt kun je de bergen op 360 graden zien en ook de rivier die door de bergen meandert is aan beide kanten te zien. De rivier is bruin. Dan weer klimmen we, dan weer dalen we vooral klimmen. Ik hijg en zweet, mijn benen verzuren van het klimmen en ook de lucht wordt ijler. Af en toe is er n verkoelende waterval waar we door heen of langs lopen. Op strategisch gelegen plekken in de kloof met vaak erg mooi uitzicht op de kloof wordt water verkocht en ook wiet. Zodat je lekker kunt spacen in deze bergen, wellicht denkt te kunnen vliegen.
We klimmen 6 uur. Het is heel mooi weer, we komen om ongeveer 18.00u aan bij een guesthouse midden in de bergen. Naar Tina's guesthouse is het nog drie uur lopen en over een uur is het donker. We besluiten hier n bed te boeken, te eten, te slapen. We zijn met zijn zessen en kunnen een kamer voor zes personen boeken. De rest kijkt naar de lord of THE rings en ik ga slapen.
16 september 2014
We staan om 07.30u op. Heerlijk fris en fruitig opgestaan en wat een prachtig uitzicht. De wolken hangen laag in de bergen. Er hangt mist, de zo'n breekt door vanachter de Bergen en de stralen zijn vanachter de gekartelde rand van de bergen prachtig te zien. Ja, ik voel me gelukkig hier. I love THE mountains! De wolken zijn vlakbij, alsof ik ze kan aanraken. Van dons of katoenen dotten. Na mijn fototoestel te hebben volgeschoten ontbijten we. Jawel, rijst of noedels met vlees. Haha. Spullen pakken, douchen, lopen. In de nacht heeft het hard geregend, nu schijnt de zon weer. Insmeren vandaag. De route is mooier en pittiger dan gisteren. De treden van stenen trapjes liggen verder bij elkaar vandaan, het is warmer, de klim is het eerste gedeelte steiler, daarna dalen we. Pfff. Wezitten hoog. 2600 meter. Na drie uur komen we aan in Tina's guesthouse. Joepie, we hebben het gehaald! Eindelijk! Ik ben trots, we die iT. Met elkaar!Hier drinken we wat. De groep besluit niet meer verder te reizen en ook ik niet. Ik besluit toch mee te gaan naar shangrilila. Het is een mooi doel, ik ben nu zo dicht in de buurt, dit kan ik niet afslaan.We gaan met de bus naar shangrilila. Naar n hostel. Twee uur met de bus. Bij aankomst neemt de Chinese meid de leiding, zij spreekt immers vloeiend Chinees en kan de weg vragen. We lopen om omdat we niet door het onlangs afgebrande gedeelte kunnen en komen aan op een plein waar, net als in lijiang en jiuzhaigou een grote groep mensen in een kring die dezelfde dans met elkaar uitvoeren.
17september 2014
Ik sta vroeg op om nog even door shangri la te lopen. De rest van de groep blijft nog twee dagen en ik wil graag naar dali, bovendien liggen mijn medicijnen nog in lijiang. Ik koop souvenirs en het grappige is, nu ik even zonder de groep ben heb ik direct meer kontakt met de lokale bevolking. Voorbeeldje. Ik koop een flesje drinken bij n klein winkeltje. Daar word ik uitgenodigd om te komen zitten en te praten en krijg een appel in mijn hand gedrukt. Ik merk wederom wat n groot voordeel het is om een woordje Chinees te praten. Zelfs in het zuid westen van China spreken ze mandarijns!!!
Vanuit de bus is het drie uur rijden met de bus. Ieder uur stoppen we even bij een toilet en eetgelegenheid. Bij 1 stop bestel ik een mais. Ik word niet geholpen. Zelfs niet als ik alleen voor de tent sta. Ik weet niet waarom, een man die naast me komt staan wordt direct geholpen, hij geeft zijn mais aan mij, de verkoper kijkt me niet aan terwijl ik hem geld geef. Hahaha. In lijiang ga ik naar het treinstation om een kaartje te regelen voor mijn volgende dag naar dali.
In lijiang slaap ik weer alleen op de achtpersoonskamer.
We krijgen een routebeschrijving mee en beginnen we aan de klim. De temperatuur is al hoog, ik denk al 25 graden, doch in de bergen is een klein verkoelend briesje. Wat is het plan, we proberen in 1 dag in Tina's guesthouse te komen. Vandaar zal ik met de bus naar shangrilila reizen en de rest zal het tweede gedeelte van de tocht voortzetten en vervolgens eindigen in shangrilila. Shangrilila is een Tibetaans dorpje dat een jaar terug voor dertig procent is afgebrand.
De klim is geen effen klim met een mooi aangelegd pad. De klim gaat over losliggende stenen. We lopen in een groep en ik merk dat ik dat niet prettig vind. Ik loop liever alleen en wil de stilte van de bergen horen en voelen, van het uitzicht genieten, dat lukt minder als ik praat. En ook de gesprekken vind ik niet boeiend: " in Holland you can buy weed . " " really?" " yeah really."" In out country you come into prison" " really" " really". " this is THE tiger teaping gorge, do you know why?" " no" " because there was a tiger walking" " really?" " really". Ik vind het heerlijk alleen te lopen. Het is rustig in de bergen. Op n mooi punt stop ik waar ik wacht op de groep. Ik liep voorop. Vanuit het punt kun je de bergen op 360 graden zien en ook de rivier die door de bergen meandert is aan beide kanten te zien. De rivier is bruin. Dan weer klimmen we, dan weer dalen we vooral klimmen. Ik hijg en zweet, mijn benen verzuren van het klimmen en ook de lucht wordt ijler. Af en toe is er n verkoelende waterval waar we door heen of langs lopen. Op strategisch gelegen plekken in de kloof met vaak erg mooi uitzicht op de kloof wordt water verkocht en ook wiet. Zodat je lekker kunt spacen in deze bergen, wellicht denkt te kunnen vliegen.
We klimmen 6 uur. Het is heel mooi weer, we komen om ongeveer 18.00u aan bij een guesthouse midden in de bergen. Naar Tina's guesthouse is het nog drie uur lopen en over een uur is het donker. We besluiten hier n bed te boeken, te eten, te slapen. We zijn met zijn zessen en kunnen een kamer voor zes personen boeken. De rest kijkt naar de lord of THE rings en ik ga slapen.
16 september 2014
We staan om 07.30u op. Heerlijk fris en fruitig opgestaan en wat een prachtig uitzicht. De wolken hangen laag in de bergen. Er hangt mist, de zo'n breekt door vanachter de Bergen en de stralen zijn vanachter de gekartelde rand van de bergen prachtig te zien. Ja, ik voel me gelukkig hier. I love THE mountains! De wolken zijn vlakbij, alsof ik ze kan aanraken. Van dons of katoenen dotten. Na mijn fototoestel te hebben volgeschoten ontbijten we. Jawel, rijst of noedels met vlees. Haha. Spullen pakken, douchen, lopen. In de nacht heeft het hard geregend, nu schijnt de zon weer. Insmeren vandaag. De route is mooier en pittiger dan gisteren. De treden van stenen trapjes liggen verder bij elkaar vandaan, het is warmer, de klim is het eerste gedeelte steiler, daarna dalen we. Pfff. Wezitten hoog. 2600 meter. Na drie uur komen we aan in Tina's guesthouse. Joepie, we hebben het gehaald! Eindelijk! Ik ben trots, we die iT. Met elkaar!Hier drinken we wat. De groep besluit niet meer verder te reizen en ook ik niet. Ik besluit toch mee te gaan naar shangrilila. Het is een mooi doel, ik ben nu zo dicht in de buurt, dit kan ik niet afslaan.We gaan met de bus naar shangrilila. Naar n hostel. Twee uur met de bus. Bij aankomst neemt de Chinese meid de leiding, zij spreekt immers vloeiend Chinees en kan de weg vragen. We lopen om omdat we niet door het onlangs afgebrande gedeelte kunnen en komen aan op een plein waar, net als in lijiang en jiuzhaigou een grote groep mensen in een kring die dezelfde dans met elkaar uitvoeren.
17september 2014
Ik sta vroeg op om nog even door shangri la te lopen. De rest van de groep blijft nog twee dagen en ik wil graag naar dali, bovendien liggen mijn medicijnen nog in lijiang. Ik koop souvenirs en het grappige is, nu ik even zonder de groep ben heb ik direct meer kontakt met de lokale bevolking. Voorbeeldje. Ik koop een flesje drinken bij n klein winkeltje. Daar word ik uitgenodigd om te komen zitten en te praten en krijg een appel in mijn hand gedrukt. Ik merk wederom wat n groot voordeel het is om een woordje Chinees te praten. Zelfs in het zuid westen van China spreken ze mandarijns!!!
Vanuit de bus is het drie uur rijden met de bus. Ieder uur stoppen we even bij een toilet en eetgelegenheid. Bij 1 stop bestel ik een mais. Ik word niet geholpen. Zelfs niet als ik alleen voor de tent sta. Ik weet niet waarom, een man die naast me komt staan wordt direct geholpen, hij geeft zijn mais aan mij, de verkoper kijkt me niet aan terwijl ik hem geld geef. Hahaha. In lijiang ga ik naar het treinstation om een kaartje te regelen voor mijn volgende dag naar dali.
In lijiang slaap ik weer alleen op de achtpersoonskamer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
