Chengdu

Dag 6 8 september

Ik ben momenteel in dali, alweer een paar weken verder. Heb hier onbeperkt facebook en gmail, en het regent al de hele dag. Dus heb tijd om mijn dagboek bij te werken...

Chengdu
Vandaag was een dag van verwarring. Zo goed als ik me wist te redden in Beijing, zo tsja, verwarrend gaat het in chengdu. Misschien ligt het ook aan het weer . Het is warm en de zon is niet te zien vanwege de smog.
Ik heb een uur naar een bus gezocht. Ik wilde naar n berg maar daar was ik te laat voor vanwege het zoeken. Alternatief. Chengdu is een pandastad. Ik ging naar de dierentuin om een panda te zien. In de dierentuin was van elk dier dat normaalgesproken in dierentuin te zien is, 1. 1 nijlpaard. O nee, twee giraffen, 1 krokodil, dus ook 1 panda. In een hok. Met tralies. Zonder groen of eten. Dit was overigens ook normaal in de dierentuin bij de andere dieren. De apen hadden het breed. Twee boompjes met een touw waartussen ze slingerden. En ik was ook te bekijken, er waren twee meisjes die vroegen of ze met me op de foto mochten. Tuurlijk. Haha.Nadat ik de panda had gefotografeerd, jawel, ben ik na een kwartier weer op pad gegaan, op zoek naar een bus die naar mijn hostel reed.

In het hostel boekte ik een vliegtuig naar lijiang, voor als ik terug was in chengdu na mijn tussenstop naar jiuzhaigou
In het hostel werkte een jongen met ADHD. Als hij stond bewoog hij met zijn hoofd om zoveel mogelijk indrukken op te nemen als hij zat, als hij mijn paspoort bekeek bij het inboeken bewoog hij met zijn benen. Ik springtouwde hij soms ineens. Het was een veilig hostel.

Even tussendoor. Wat handig is het om geld te hebben. Ik kan alles doen wat ik wil. Met de bus, uit eten, een nieuw jurkje kopen. Met de taxi. Dat valt me op.

Het is maanfeest, ik eet maankoekjes en in een restaurant. De bedienende vrouw fluistert in mijn oor. You're beautiful....z

In de avond zat ik in het hostel in de gemeenschappelijke ruimte. Daar raakte ik aan de praat met een Chinese jongen van een jaar of 21. Hij wilde graag naar Nederland en wist de kenmerken van Nederland te benoemen. De tulpen, de molens, de klompen. Hij had geen geld om te gaan. Dat bracht me op een idee. Ik had van mijn tante gerjan klompjes meegekregen om als gift te geven. Ik besloot. Hè is THE one. Hem wilde ik de klompjes geven. Ik gaf ze hem en zijn verbazing en dankbaarheid waren heel erg groot. Hij had nog nooit iets van iemand uit het buitenland gekregen en was er blij mee, vooral toen hij zag dat er molens op de klompen zaten. Hij kon me niets teruggeven. Hoewel ik niet rook kreeg ik een sigaret, deze heb ik aangenomen en samen met hem gerookt. Hij zou ze aan zijn vrienden laten zien en naast zijn bed leggen. Zijn blijheid was t beste kado dat ik van hem kon krijgen.

In de avond lag ik met 2 grappige Chinese jongens op een kaarten en jawel, ze vonden mijn Chinees erg goed. Dat was n opsteker..


Dag 7 9 september

Vroeg opgestaan om naar de panda's te gaan. Een echt pandadorp in de natuur. Ik had een plattegrondje gekregen van ADHD er en normaalgesproken is kaartlezen mijn specialiteit geworden dezer dagen. Deze keer niet. Na een half uur gezocht te hebben naar de bus 49, is het de weg voor of over de brug, heb ik me weten terug te brengen naar het hostel. Panda's gaan om 10.00u smorgens slapen, dus moet er echt vroeg bij zijn. Wie gaat er ook zo vroeg slapen. Ik was te laat. Het voordeel hiervan was wel dat ik op de terugweg tai chi ende vrouwen zag. Ze tai chiden met een zwaard en met waaiers. De vrouwen tai chiden precies tegelijk. Jong, oud. Ik denk 25 en ouder. De leeftijd is hier soms moeilijk in te schatten. Alle oude vrouwen ogen jong en vitaal. Ik nam 2 dumplings daar had ik nu tijd voor. 3 yuan, niks dus. 40 cent o.i.d. Met vlees, in de ochtend. Haha. Warme dumplings een soort broodje bapao met dampend varkensvlees van binnen, maar dan veel lekkerder.
In het hostel terug ben ik wat gaan internetten en nog even gaan slapen. Morgen immers een lange busreis van 10 uur.

Helaas, fuck THE panda's. Ik wil ze ook eigenlijk boycotten. Zo zielig in dat hok. In plaats daarvan ga ik naar de xiangchenshan.
Een taoïstische berg.
Ik word het zat om de bus niet te kunnen vinden. Maar nu vind ik hem en ga naar het station.
Ik heb een dag hiervoor een kaartje gekocht voor de trein en ga m dus alsnog gebruiken. Nogmaals fuck de panda's.
Ik heb een uur voordat de trein gaat en ik besluit mijn koopwoede toe te laten. Als eerste koop ik hua jiao.
Een Chinese bloemachtige kruid. Als je het in je mond hebt tintelt het. Je mond raakt een beetje verdoofd, je gaat net niet kwijlen. Of, jawel een beetje, in combinatie met je eten is het heerlijk...
Gisteravond sichuanpepers gegeten, hier staat sichuan om bekend, de hele hete gevarieerde keuken. Jippie, geen diarree, maar de volgende ochtend ... Auwtshh...haha
Ik vind de mode in China mooi. De vrouwen lopen bijna allemaal in jurkjes. Het bovenste stukje is strak terwijl het onderste gedeelte wijd uitloopt dat meestal net boven de knieën uitloopt. In allerlei kleuren. Ook bijvoorbeeld met kant. Ik wil ook zo'n jurkje. Maar o jee, al die Chinese meiden zijn allemaal zo ontzettend slank terwijl ik wat kwabjes heb hangen. Ikpas er niet in. Hoe gezond en regelmatig ik eet. Tsja, wat bier minder? Toen kwam een meisje met een ander jurkje aan. Met groen rood en wit en een witte kraag en nep houden ketting. Ik vond m prachtig en die witte kraag knip ik er nog wel af. Ik hield m voor. Die is voor mij. Doushao qian? 380 yuan Veel te duur. Voor 100 neem ik m. Het meisje wilde liever niet en bood 140 yuan. Een kooppie. Ik bleef bij 100 en kon hem meenemen. Ze slikte even.Ik was superblij
Nog langs wat shops gelopen waar verschillende waar werd verkocht. Groene thee, vacuüm gezogen groene pepers, koekjes, hanenpoten en eendenkoppen en andere ondefinieerbare delen van nog ondefineerbaardere dieren.

De rokjes zijn vaak dus kort, soms felgroen, witte blouses met zwarte hartjes, gebloemde jurkjes, gestreepte tshirtjes met roodwit of zwart-wit. Ik China hebben veel vrouwen lang haar en een pony. Die begint hoog bij het hoofd en eindigt net boven de ogen in een rechte streep. Soms zijn er pukken van het haar geverfd. Felroze of felblauw. Ik wil ook mijn haar knippen maar heb besloten het te laten groeien. Eerst wordt het lang en dan laat ik het afknippen zodat er een pruik van gemaakt kan worden. Ook oude vrouwen hebben vaak lang haar, in een staart, soms ook kort haar. Zonder verf.

Op het station. Ik heb nog nooit zoveel mensen gezien die zich in een stroom meebewegen en soepel verloopt. Ik zie weinig geduw, toch kunnen de Chinezen soms lekker voordringen. Stel je voor. Het Utrecht station waarbij het hele station vol staat met mensen. Wel die allemaal gefouilleerd moeten worden bij de ingang. En ook met n detector apparaat. Tassen door een scan.

Op het station stond een bak met geld: blue sky fund.
Ik durfde niet op het station te fotograferen.
Mijn ogen prikken van de smog.
Dertig graden.
Ik hoef me niet in te smeren. De lucht is zo doordrongen met smog waardoor de zon geen kans heeft hierdoorheen te komen. Het is overigens niet donker. De lantaarnpalen staan niet aan en ik zie mensen.

In xiangchenshan aangekomen moet ik met de bus naar de berg. Ik raak aan de praat met een vrouw. Ze is samen met haar man en hebben een zoon van 7 die Engels leert spreken. Iets dat zij ook graag wilt. Toevallig gaan ze rond dezelfde tijd weer terug met de trein naar chengdu.
De vrouw, klein, veelvragend en geïnteresseerd vraagt of ik met hen mee de berg op wil. Ik vind het goed en we gaan samen omhoog als in een jungle tocht en dit is het begin.
Alsof je in een subtropische kas van Artis bent.
Ik ben blij dat ik chengdu uitben. Vind het een vieze stinkstad met veel teveel mensen. In Beijing was het ook druk, maar die stad ademde geschiedenis uit, had meer soul.
Terwijl we de paden bestijgen en langs verschillende tempels lopen praat ik met de vrouw over de Chinese taal en het Engels. Haar man loopt rustig vooruit. Ik maak zo nu en dan een foto van kloosters op de taoïstische berg waarbij de volgende kleuren vooral te vinden zijn: geel, rood, groen, blauw en goud. Vaak met een buddha binnenin en wierook brandt er vaak. Op een bankje voor de buddha kun je knielen en aanbidden. Dat gaat als volgt. Ga op je knieën op het bankje zitten. Je vouwt je handen tegen elkaar, houdt ze voor je hoofd, dan je hart en dan buig je naar voren.
We hebben drie uur om de berg te beklimmen. De vrouw weet een verkorte route om de berg te bestijgen. Over een aardepad dat overigens glad is klimmen we omhoog, nog drie trappen. Dat betekent nog ongeveer 500 treden. De krekels knirpen. En we zijn er. Wat een rust. We zijn bij de tempel van laozi. Ik wil een foto maken maar krijg een harde schreef naar me toe. Sorry sir! Wel foto van buiten. Aan de bomen hangen rode lintje, de in de bergen hangen wolken en er branden kaarsen.
We kunnen maar d 5 minuten blijven, dan snel naar de bus om op tijd aan te komen voor de trein. De vrouw heeft een plan. We gaan eerst met de kabelbaan, dan met n busje en vervolgens met een taxi. Ik hoef niets te betalen. Ze knikt steeds naar haar man. Jij betaalt. We komen net op tijd. Dan kan ik mijn treinkaartje niet vinden. De vrouw rent door het station schreeuwen naar de conductrice, ik moet een nieuw treinkaartje kopen. Ik zoek nog eens en vind m. Pffffff, gelukkig.zitten in een andere coupe en als ik hen zie geef ik hen een paar klompjes. Om te bedanken voor deze geweldige ervaring. Ook geef ik haar mijn telefoonnummer. Stel dat haar zoon eens naar Nederland wilt, dan mag ze me bellen.

Vanavond eet ik op de hoek. Ik zoek uit een grote koelkast stokjes met daaraan geregen vlees, groente, champignons. Daarbij neem ik rijst. Ik zit aan een klein tafeltjes op een klein stoeltje. Als ik ik op het stoeltje zit komen mijn knieën boven het tafeltje uit.

Ik slaap vroeg. Ben moe. Morgen naar jiuzhaigou, busrit 10 uur...